Iemand zei me laatst dat ik wel vaak opgewekt ben, ondanks de voorbije maanden. En of het nooit lastig is, omdat dat uit mijn blog niet echt blijkt. Daar had ze gelijk in, eigenlijk. Meestal gaat het goed. Ik ben zo positief als ik lijk, meestal. En er zijn de laatste maanden ook erg leuke dingen gebeurd, dat helpt ook. Maar nee, het gaat niet altijd vanzelf, natuurlijk niet. Gisteren was zo'n rotdag, al is dat ook relatief. Opstaan met alwéér een grote koortsblaas, dat wil al eens op mijn gemoed werken voor eventjes. Ik ben nu toch eens met een anti-viraal middel begonnen, want ik heb in gans mijn leven nog nooit zoveel koortsblaasjes gehad als in de voorbije twee-drie maanden. Ik snap echt niet hoe dat komt. Anti-viraal middel dus, hopelijk helpt het.
En verder last met de Ex. Het brengt me nooit aan het twijfelen, integendeel, maar pijn doet het wel. Oude wonden waar aan gekrabt wordt. En dat zorgt ervoor dat ik ga terugkrabbelen, als een kat in het nauw. Het had me gisteren te pakken, tranen van woede en oud verdriet. Nog drie weken en dan gaan we opnieuw naar de rechtbank. Ik kijk er niet naar uit omwille van het moment zelf, maar tegelijk wou ik dat het al achter de rug was. Ik hoop dat ik die dag tegelijk ook iets leuks kan plannen, daar moet ik nog even over nadenken.
Dus ja, er zijn ook moeilijke momenten. Het zou maar gek zijn als dat niet zo was. Maar vandaag schijnt de zon weer. En kijk ik uit naar de vele leuke dingen van de komende weken en maanden.
