Vandaag

Genieten.
En zij genoot.

En ondertussen

En ondertussen vliegen de weken voorbij. Weken van weinig bloginspiratie, maar wees gerust dat dat vooral komt doordat er veel leuke dingen gebeuren. Het Kind groeit en bloeit, het Lief woont nu op de Parking (voorheen in 't Stad) en is lekker dichtbij, op 't werk nadert de jaarlijkse Grote Ontspanning ... De weken vliegen, ik zei het al. Ondertussen wacht mij niet alleen meer de fijne Italiëreis in juli, waarvan al eerder sprake hier,  maar trek ik in augustus met Lief naar Marrakesh ... daar zullen wij ons eens een week laten dienen, u heeft er geen gedacht van ! RUST, in hoofdletters, jawel.

Die rust zal welgekomen zijn, want natuurlijk is het hier niet heelder dagen van manegeur en rozenschijn en dartelende veulens. Think again. Net een moeilijke week achter de rug. Op maandag bleken we volgens de burgerlijke stand officieel gescheiden, de Ex en ik (jawel, pas zoveel weken na dat laatste rechtbankbezoek, volgens mij moet dat in steen gebeiteld worden of zoiets). Op woensdag moesten we bij de notaris de laatste papieren tekenen en met die krabbels sloten we dat lange jaar af, het jaar van scheiden. Als je denkt dat dat tegenwoordig allemaal rap gaat, dat zit je er lelijk naast. En dan hadden wij nog de "snelste" procedure, sneller bestaat gewoon niet. Ik weet alleen dat het toch 11 maanden duurde en dat het veel geld kost. En dat er veel tranen bij komen kijken. Maar dat het nu wel voorbij is, dat officiële gedoe.

Zaterdag besloten het Lief en ik dat we nu wel eens een uitstapje vandoen hadden en we trokken de ganse dag naar het noorden van Frankrijk. Ik ben daar graag en jawel, daar ging ik natuurlijk ook vaak met de Ex heen. Sommige mensen zouden die plek dan voortaan vermijden. Ik niet. Veel te mooi is het daar. Dus we gingen en het was een heerlijke dag. Op een kiezelstrandje in Ambleteuse werd het me even te machtig, mijn hoofd werd plots overspoeld met herinneringen, goede en slechte en ik beet zo hard op mijn lip ... Tot het Lief me tegen zijn gilet trok en ik het even de vrije loop liet, terwijl hij me toefluisterde dat dat best mocht, omdat ik immers zoveel ben verloren vorig jaar. Boenk erop. Gezond en gelukkig ben ik, met Kind en Lief, met fijne familie en vrienden. En ik stel het goed. Maar de pijn van wat ik allemaal doorstond en vooral van wat ik verloor, komt af en toe nog eens in alle hevigheid opzetten. Het hoort er helemaal bij en ik laat het maar komen. Je moet er toch gewoon doorheen. Je kan eromheen dansen, je kan je ogen en oren stijf dicht knijpen en alles vermijden wat je aan het verleden doet denken, maar dat helpt helemaal niet. Ik ga er dan liever doorheen, al doet dat pijn. Dus liet ik me dicht vastpakken door mijn lieve Lief, daar op dat strand en fluisterde ik op mijn beurt dat ik blij was dat we daar waren, omdat het nu tijd is om nieuwe herinneringen te maken. Het was een heerlijke dag, we gaan dat nog doen.

De komende weken zal ik misschien nog wel eens op de tanden moeten bijten, want we zijn bijna vier seizoenen verder nu, tijd om alles te laten verjaren. Klinkt een beetje vreemd, maar ik zal precies content zijn dat het allemaal een jaar geleden is. Misschien herkenbaar voor sommige mensen, ik weet het niet. Maar zo voelt het wel.

En daarna hé, dààrna ... wordt het zomer ! Oh ik plan toch van genieten en rust, van uitstapjes en reizen, van weinig werken en veel tijd om ... Eigenlijk vooral veel tijd. Tijd is alles wat we nodig hebben.

Lente

Niks beters om die nieuwe lente en zo in te luiden dan een bloemetje.
En niet zomaar een bloemetje.
Van dat lieve Lief van mij. Kreeg ik onverwacht vorig weekend.
Mooie dingen om naar uit te kijken ! :-)

Closure

En toen ging ik voor de tweede keer naar de rechtbank. De laatste keer. Om daar opnieuw voor de rechter te gaan zitten, die ons heel ernstig vroeg of we hier goed over nagedacht hadden. En of we de echtscheiding wilden doorzetten. Ja en ja. De zinnen die ik eerst hierna had getypt, heb ik geschrapt. Het zijn parels voor de spreekwoordelijke zwijnen. Het ligt allemaal zo mijlenver van wat ik gehoopt, gedroomd en gepland had. Maar ik berust. Omdat ik weet dat ik héél erg lang gevochten heb, langer dan ik voor mogelijk hield. Voor je gezin ga je verder dan je als naïeve beginneling ooit zou denken. En omdat ik weet dat ik mijn pad niet zou veranderen, als ik het kon overdoen. Het zijn en blijven de capriolen van de Ex die Ons de das hebben omgedaan. Iets waarvoor hij zich vandaag nog eens uitgebreid heeft verontschuldigd. Dat deed me ergens goed, niet om me te wentelen in een slachtofferrol, maar omdat het gewoon godverdomme de enige waarheid is. En toen wou ik alleen maar dat hij vertrok. Waarna ik eens heel diep moest slikken. We blijven verbonden, doordat we samen een Kind op de wereld hebben gezet. Wat dubbel is en met momenten best wel een opdracht. Maar voor de rest heb ik het  helemaal gehad. Afstand, graag. Mijn eigen leven, graag. Ik mis hem niet meer. Al een hele tijd niet meer, maar het is een gewaarwording.  Er zijn veel herinneringen, hele mooie, maar ook een pak lelijke. En ik sluit het met een diepe zucht af vandaag. Op 21 maart. Een nieuwe lente, een nieuw leven.

Fascinerend !

Heart Stop Beating | Jeremiah Zagar from Focus Forward Films on Vimeo.

Zo'n dingen vind ik geweldig fascinerend. Eng, dat ook wel. Maar we hebben zo'n durvers nodig om de wetenschap vooruit te duwen. En dan heb ik het zowel over de artsen als over de patiënt. Al had de laatste wellicht wat minder opties... Verdikke zeg, een "levend" wezen zonder hartslag. Waar zal de wetenschap over 10, 50, 100 jaar staan ?

Blijft wel de vraag of die mens nog zou "leven" ondertussen, ze hadden enkel twee fotootjes ? Geen idee. Maar fascinerend, dus !

Benieuwd !

The Artist - Michel Hazanavicius from Joe LaMattina on Vimeo.

Conclusie

Kind was plots ziek, dat was niet echt fijn.
Het Lief reageerde bezorgd, dat was wel fijn. 

Ik heb een moeilijke mail verstuurd afgelopen week, dat was niet aangenaam.
Het deed me geweldig veel deugd dat "het" eruit was, dat was wél erg aangenaam. 
En ik liet alles dit weekend lezen aan het Lief, dat was eveneens zeer aangenaam. 

Ik ben niet door de keuring geraakt met mijn auto deze week, dat was nogal onverwacht (en niet plezant).
Ik kreeg van het Lief een nieuwe CD voor in de auto, ook onverwacht ( maar wel erg plezant). 

Ik moet bijna terug naar de rechtbank, niet bepaald iets om naar uit te kijken.
Het Lief gaat diezelfde avond met mij iets leuks doen, als tegengewicht, iets om serieus naar uit te kijken.

Conclusie van de week ?
Dat ik weet waarom ik moe ben, 't was een drukke en emotionele week.
Maar vooral : dat ik een heel fijn Lief heb.
En dan heb ik nog niet eens verteld dat hij iets lekkers voor mij heeft meegebracht dit weekend. Serieus. Dat ik sjans heb. Ik weet het :-)