Vandaag

Genieten.
En zij genoot.

En ondertussen

En ondertussen vliegen de weken voorbij. Weken van weinig bloginspiratie, maar wees gerust dat dat vooral komt doordat er veel leuke dingen gebeuren. Het Kind groeit en bloeit, het Lief woont nu op de Parking (voorheen in 't Stad) en is lekker dichtbij, op 't werk nadert de jaarlijkse Grote Ontspanning ... De weken vliegen, ik zei het al. Ondertussen wacht mij niet alleen meer de fijne Italiëreis in juli, waarvan al eerder sprake hier,  maar trek ik in augustus met Lief naar Marrakesh ... daar zullen wij ons eens een week laten dienen, u heeft er geen gedacht van ! RUST, in hoofdletters, jawel.

Die rust zal welgekomen zijn, want natuurlijk is het hier niet heelder dagen van manegeur en rozenschijn en dartelende veulens. Think again. Net een moeilijke week achter de rug. Op maandag bleken we volgens de burgerlijke stand officieel gescheiden, de Ex en ik (jawel, pas zoveel weken na dat laatste rechtbankbezoek, volgens mij moet dat in steen gebeiteld worden of zoiets). Op woensdag moesten we bij de notaris de laatste papieren tekenen en met die krabbels sloten we dat lange jaar af, het jaar van scheiden. Als je denkt dat dat tegenwoordig allemaal rap gaat, dat zit je er lelijk naast. En dan hadden wij nog de "snelste" procedure, sneller bestaat gewoon niet. Ik weet alleen dat het toch 11 maanden duurde en dat het veel geld kost. En dat er veel tranen bij komen kijken. Maar dat het nu wel voorbij is, dat officiële gedoe.

Zaterdag besloten het Lief en ik dat we nu wel eens een uitstapje vandoen hadden en we trokken de ganse dag naar het noorden van Frankrijk. Ik ben daar graag en jawel, daar ging ik natuurlijk ook vaak met de Ex heen. Sommige mensen zouden die plek dan voortaan vermijden. Ik niet. Veel te mooi is het daar. Dus we gingen en het was een heerlijke dag. Op een kiezelstrandje in Ambleteuse werd het me even te machtig, mijn hoofd werd plots overspoeld met herinneringen, goede en slechte en ik beet zo hard op mijn lip ... Tot het Lief me tegen zijn gilet trok en ik het even de vrije loop liet, terwijl hij me toefluisterde dat dat best mocht, omdat ik immers zoveel ben verloren vorig jaar. Boenk erop. Gezond en gelukkig ben ik, met Kind en Lief, met fijne familie en vrienden. En ik stel het goed. Maar de pijn van wat ik allemaal doorstond en vooral van wat ik verloor, komt af en toe nog eens in alle hevigheid opzetten. Het hoort er helemaal bij en ik laat het maar komen. Je moet er toch gewoon doorheen. Je kan eromheen dansen, je kan je ogen en oren stijf dicht knijpen en alles vermijden wat je aan het verleden doet denken, maar dat helpt helemaal niet. Ik ga er dan liever doorheen, al doet dat pijn. Dus liet ik me dicht vastpakken door mijn lieve Lief, daar op dat strand en fluisterde ik op mijn beurt dat ik blij was dat we daar waren, omdat het nu tijd is om nieuwe herinneringen te maken. Het was een heerlijke dag, we gaan dat nog doen.

De komende weken zal ik misschien nog wel eens op de tanden moeten bijten, want we zijn bijna vier seizoenen verder nu, tijd om alles te laten verjaren. Klinkt een beetje vreemd, maar ik zal precies content zijn dat het allemaal een jaar geleden is. Misschien herkenbaar voor sommige mensen, ik weet het niet. Maar zo voelt het wel.

En daarna hé, dààrna ... wordt het zomer ! Oh ik plan toch van genieten en rust, van uitstapjes en reizen, van weinig werken en veel tijd om ... Eigenlijk vooral veel tijd. Tijd is alles wat we nodig hebben.

Lente

Niks beters om die nieuwe lente en zo in te luiden dan een bloemetje.
En niet zomaar een bloemetje.
Van dat lieve Lief van mij. Kreeg ik onverwacht vorig weekend.
Mooie dingen om naar uit te kijken ! :-)

Closure

En toen ging ik voor de tweede keer naar de rechtbank. De laatste keer. Om daar opnieuw voor de rechter te gaan zitten, die ons heel ernstig vroeg of we hier goed over nagedacht hadden. En of we de echtscheiding wilden doorzetten. Ja en ja. De zinnen die ik eerst hierna had getypt, heb ik geschrapt. Het zijn parels voor de spreekwoordelijke zwijnen. Het ligt allemaal zo mijlenver van wat ik gehoopt, gedroomd en gepland had. Maar ik berust. Omdat ik weet dat ik héél erg lang gevochten heb, langer dan ik voor mogelijk hield. Voor je gezin ga je verder dan je als naïeve beginneling ooit zou denken. En omdat ik weet dat ik mijn pad niet zou veranderen, als ik het kon overdoen. Het zijn en blijven de capriolen van de Ex die Ons de das hebben omgedaan. Iets waarvoor hij zich vandaag nog eens uitgebreid heeft verontschuldigd. Dat deed me ergens goed, niet om me te wentelen in een slachtofferrol, maar omdat het gewoon godverdomme de enige waarheid is. En toen wou ik alleen maar dat hij vertrok. Waarna ik eens heel diep moest slikken. We blijven verbonden, doordat we samen een Kind op de wereld hebben gezet. Wat dubbel is en met momenten best wel een opdracht. Maar voor de rest heb ik het  helemaal gehad. Afstand, graag. Mijn eigen leven, graag. Ik mis hem niet meer. Al een hele tijd niet meer, maar het is een gewaarwording.  Er zijn veel herinneringen, hele mooie, maar ook een pak lelijke. En ik sluit het met een diepe zucht af vandaag. Op 21 maart. Een nieuwe lente, een nieuw leven.

Fascinerend !

Heart Stop Beating | Jeremiah Zagar from Focus Forward Films on Vimeo.

Zo'n dingen vind ik geweldig fascinerend. Eng, dat ook wel. Maar we hebben zo'n durvers nodig om de wetenschap vooruit te duwen. En dan heb ik het zowel over de artsen als over de patiënt. Al had de laatste wellicht wat minder opties... Verdikke zeg, een "levend" wezen zonder hartslag. Waar zal de wetenschap over 10, 50, 100 jaar staan ?

Blijft wel de vraag of die mens nog zou "leven" ondertussen, ze hadden enkel twee fotootjes ? Geen idee. Maar fascinerend, dus !

Benieuwd !

The Artist - Michel Hazanavicius from Joe LaMattina on Vimeo.

Conclusie

Kind was plots ziek, dat was niet echt fijn.
Het Lief reageerde bezorgd, dat was wel fijn. 

Ik heb een moeilijke mail verstuurd afgelopen week, dat was niet aangenaam.
Het deed me geweldig veel deugd dat "het" eruit was, dat was wél erg aangenaam. 
En ik liet alles dit weekend lezen aan het Lief, dat was eveneens zeer aangenaam. 

Ik ben niet door de keuring geraakt met mijn auto deze week, dat was nogal onverwacht (en niet plezant).
Ik kreeg van het Lief een nieuwe CD voor in de auto, ook onverwacht ( maar wel erg plezant). 

Ik moet bijna terug naar de rechtbank, niet bepaald iets om naar uit te kijken.
Het Lief gaat diezelfde avond met mij iets leuks doen, als tegengewicht, iets om serieus naar uit te kijken.

Conclusie van de week ?
Dat ik weet waarom ik moe ben, 't was een drukke en emotionele week.
Maar vooral : dat ik een heel fijn Lief heb.
En dan heb ik nog niet eens verteld dat hij iets lekkers voor mij heeft meegebracht dit weekend. Serieus. Dat ik sjans heb. Ik weet het :-)

Moeilijke dag

Iemand zei me laatst dat ik wel vaak opgewekt ben, ondanks de voorbije maanden. En of het nooit lastig is, omdat dat uit mijn blog niet echt blijkt. Daar had ze gelijk in, eigenlijk. Meestal gaat het goed. Ik ben zo positief als ik lijk, meestal. En er zijn de laatste maanden ook erg leuke dingen gebeurd, dat helpt ook. Maar nee, het gaat niet altijd vanzelf, natuurlijk niet. Gisteren was zo'n rotdag, al is dat ook relatief. Opstaan met alwéér een grote koortsblaas, dat wil al eens op mijn gemoed werken voor eventjes. Ik ben nu toch eens met een anti-viraal middel begonnen, want ik heb in gans mijn leven nog nooit zoveel koortsblaasjes gehad als in de voorbije twee-drie maanden. Ik snap echt niet hoe dat komt. Anti-viraal middel dus, hopelijk helpt het. 

En verder last met de Ex.  Het brengt me nooit aan het twijfelen, integendeel, maar pijn doet het wel. Oude wonden waar aan gekrabt wordt. En dat zorgt ervoor dat ik ga terugkrabbelen, als een kat in het nauw. Het had me gisteren te pakken, tranen van woede en oud verdriet. Nog drie weken en dan gaan we opnieuw naar de rechtbank. Ik kijk er niet naar uit omwille van het moment zelf, maar tegelijk wou ik dat het al achter de rug was. Ik hoop dat ik die dag tegelijk ook iets leuks kan plannen, daar moet ik nog even over nadenken. 

Dus ja, er zijn ook moeilijke momenten. Het zou maar gek zijn als dat niet zo was. Maar vandaag schijnt de zon weer. En kijk ik uit naar de vele leuke dingen van de komende weken en maanden.

La bella Italia

uitzicht van op de Toscaanse heuvel

Zo gaat dat dan. Het ene moment is een reisje het verste van je gedachten. We zien wel wat het jaar brengt en zo. Amper 24 uur later is er plots van alles geboekt, wordt er heen-en-weer gemaild over vluchten en zijn er enthousiast 7 vakjes aangekruist op de kalender. Jippie ! Er is dus een onverwacht reisje vastgelegd, naar de heuvel in Toscane waar ik het al eens eerder over had.  De plek waar mijn hele familie graag komt. Ik ben er ook al drie keer geweest, maar het verveelt nooit. Onmogelijk, dat laatste. En nu ga ik onverwacht mee met broer en schoonzus. Er zijn nog veel plekken die ik zou willen zien, maar Italie ... dat is Grote Liefde, dus daar ga ik altijd naar terug. En het is met Kind, dus dan is een vertrouwde plek wel handig. Dit keer gaat het niet via een tweedaagse calvarietocht met de wagen (want 1400 km, dat kruipt toch altijd in de kleren), maar eenvoudigweg met een twee uur durende vlucht naar Bologna, waar we een auto gaan huren om dan de laatste 150 km af te leggen doorheen het Toscaanse landschap. Dat zie ik heel erg zitten, om dat eens op die manier te doen. Want als dat goed meevalt, dan is die kleine get-away (want wij krijgen daar tevens een zeer democratisch vriendenprijsje, jeej) misschien in de toekomst nog sneller eens geboekt ! Ik droom al verder ...
En zo staat een eerste reisje voor dit jaar gepland. Ik was sowieso van plan om samen met mijn dochter even weg te gaan. Dat had ik me plechtig voorgenomen tijdens de zomer van 2011, de zomer waarin er niets te reizen viel, de moeilijkste zomer voor mij tot nu toe, de zomer van afscheid nemen en verhuizen. Die rare zomer. Zo'n zomer mocht het in 2012 niet worden, dus had ik een soort last-minute in gedachten, zij en ik het vliegtuig op, want daar droomt ze al lang van. Nu kan ik het combineren met het leuk gezelschap van broer en schoonzus, wat wel fijn is, volwassen conversatie als de Italiaanse zon achter de heuvels is verdwenen.
Het jaar nemen zoals het komt ? Ik ben druk bezig, lijkt me zo ! 

But for now

Beetje stil hier, maar dat betekent dat alles goed met me gaat, eigenlijk. 

Geen tijd om me aan dingen te ergeren, al zijn die er wel, vooral werksgewijs dan.  Maar gewoon eventjes geen zin en geen tijd om er te lang bij stil te staan. De werkweek gaat sneller dan ooit en het weekend zit lekker vol. Met leuke dingen.  Toch is de vakantie straks (nog een paar dagen doorbijten) welgekomen. De koortsblaasjes achtervolgen me als sinds januari, dus wat extra slaap zal deugd doen. En voor de rest mag 2012 vooral voortdoen zoals het bezig is. Zou fijn zijn, dank u.  Ik hoop voor u van 't zelfde !

Lekker warm

Awel, ik verschiet nu van die clip. 

Dit liedje draaiden ze nog een keer op Facebook-Friday vorige week en 't zit al dagen in m'n hoofd. 't Is zo schoon. Maar in mijn beleving is dat gewoon een lieve tekst, geen triestige. 't Zal wel voor iedereen anders zijn, maar die clip van al die huilende mensen had ik er nu niet bij verwacht. Nu ja, het kan op verschillende manier geïnterpreteerd worden natuurlijk, de gustibus et coloribus ...

Enfin, voor mij is het dus een lief liedje, zeker nu het buiten zo koud is !

Gedichtendag

Dit jaar kies ik voor Bart Moeyaert. Die mens heeft schone dingen geschreven.
Met dichters is 't zoals met muzikanten, het moet je stijl zijn.

ik steel van je

niet veel van je

of zal ik zeggen

dat ik leen.

jij mist het niet.

jij plukt de dag

daar waar jij ligt.

jij wijst de weg

met kruim.

je maakt het huis

blij bij de deur,

omhelst haast

het adres.

jij veegt de aarde 

uit ons bed,

zoekt mij

onder het laken,

ziet wie ik ben.

voorspelt geluk,

baadt mij in rust

zo heel jij mij

al jaren,

geneest mij

door te zijn.

jij spreekt de taal 

die ik versta,

hoort de seizoenen

in mijn stem,

aan mijn adem

wat ik denk.

jij kent de kunst

van nu en hier.

vandaar dat ik je

leen, nee spaar

of beter nog : bewaar.

Uit "Gedichten voor gelukkige mensen", 2008.

geef me je jas 

van bont en teddyberen

leg je arm om me heen

en al je winterkleren

zoen me 

tot ik warm word

zoen me

tot ik spin

trek je eigen huid dan uit

en stop mij er onder in

sus me met je hartslag

wij ons wij ons wij ons

maak van dit veel te grote bed

een heel klein fort van dons

 

Uit "Verzamel de Liefde", 2003

Om eens goed over na te denken !

To do

One Life Trailer from lumière publishing on Vimeo.

Lijkt me een heerlijk moment van big-screen-ontspanning !
Meer van die gestolen momenten, dat stond op mijn wishlist voor 2012.
Ik weet dus wat me te doen staat.

Melancholie

Ik las bij iemand een stokje. Een muziekstokje, altijd fascinerend. Het stokje vroeg : welk muziekalbum haalt bij u de melancholie zo naar boven ?

Ik doe niet mee met het stokjesdings, maar ik wist het wel meteen voor mezelf, het antwoord op die vraag. Dat is "August & Everything after" van The Counting Crows. Dat album gooit me meteen 15-20 jaar terug in de tijd ... een puber die zich vanalles afvraagt, maar nog bitter weinig antwoorden heeft. Het is niet gelinkt aan specifieke gebeurtenissen, maar ik draaide het album grijs. En dit nummer "Raining in Baltimore", dat zorgde er altijd voor dat ik even alleen wou zijn. Op mijn rug op mijn bed, of op de grond. Rauw meebrullen, geen idee waarom. Helemaal waar het in de pubertijd om draait :-)

Zoveel jaren later ... blijkt dat een mens nooit echt zeker weet waar het allemaal om gaat. Maar dat hoeft niet altijd. Gewoon nog eens lekker rauw meebrullen ! 

Daarom

Trailer - SERIOUSLY! The Future depends on play from Gwen



Daarom zit mijn Kind in een school met vooral veel buitenruimte en tijd om daar te spelen en te ravotten.
Daarom ben ik oprecht content als ze weer eens vol zand en met blaadjes in haar haar thuiskomt. 
Daarom laten wij de kinderen op school langer buiten spelen dan "toegestaan", zodra het weer het toelaat. 
Daarom laten wij op school de kinderen kampen bouwen in den hof, tussen de struiken en in de bomen.
Daarom. Omdat zoveel mensen het blijkbaar vergeten zijn.

Reading

Dan had ons moeder vroeger toch gelijk.

Hoe ouder je wordt, hoe vaker je dat al eens durft toe te geven. Aan de ene kant kan je steeds vaker door het parenting-pantser van je ouders heen kijken, aan de andere kant ondervind je dat ze het wel eens bij het rechte eind hadden. Ik heb het even over boeken, nu.  Ik ben tussen de boeken opgegroeid. Mijn ouders zijn allebei lezers, ik werd heel vaak voorgelezen als kind en eenmaal ik de techniek onder de knie had, was er geen houden meer aan. Helemaal verdwijnen in een boek ? Al zo lang als ik me kan herinneren. We woonden in een klein dorp met een kleine bibliotheek en ik was trouwe klant. Wekelijks mijn kleine fiets op om een nieuwe voorraad te gaan halen. Ik verslond ze allemaal en mijn lievelingsboeken herhaalde ik jaarlijks. Tijdens de puberteit las ik lekker door, al zit je op een bepaald moment dan in een moeilijke leeftijd. Te oud voor de kinderboeken, te jong voor de volwassen lectuur. Als ik nu in de bibliotheek rondstruin, zie ik dat dat "probleem" ondertussen ook is opgelost, het gat in de markt is al lang gevuld. Vijftien à twintig jaar geleden was dat nog heel wat minder. En dan zit je bijvoorbeeld in het vierde middelbaar en krijg je de verplichte lectuurlijst mee. Ik zag er niet tegenop, uiteindelijk lees ik vlot en ik had andere (wiskunde-)zorgen. Ik las dus braaf de opgelegde boeken, maar eerlijk gezegd vond ik er niet veel aan.  Enter mijn moeder. Die het serieus op haar heupen kreeg van die leeslijst. En die verschillende keren verkondigde dat dat toch echt geen boeken waren voor onze leeftijd, dat ze ons zo de zin in lezen zouden ontnemen, dat er toch geschiktere lectuur moest zijn. En vooral : dat we die boeken nog niet konden "snappen". Kijk, dàt hoort een puber niet graag natuurlijk. Ik beweerde dat ik het allemaal best snapte, maar dat het gewoon geen mooie boeken waren, nàh. Verdere zorgen had ik er niet over, die tijd passeerde ook snel. Voor wiskundige breinen met een hekel aan lezen moet dat pas echt een rotklus geweest zijn, realiseer ik mij nu.

Zoveel jaren later blijken plots diezelfde auteurs van toen op mijn nachtkastje te liggen. En verslind ik bijvoorbeeld het werk van Renate Dorrestein. "Hart van steen" las ik in één ruk uit en "Is er hoop" was zo eenvoudig mooi. Mijn moeder glimlachte eens, toen ze de boeken hier bij mij per toeval zag liggen. Ze had gelijk. Er is voor alles een tijd. En nu is het mijn tijd om door te geven ... Ik lees al jaren trouw elke avond voor. Ze is nu 5 en ze kan al lezen. Het zit er gewoon in, simpelweg. En daar ben ik verschrikkelijk blij om.

Minuscule

Franse animatie, tegenwoordig elke avond op een kinderzender te zien.
Ik ben zwaar fan, schoon gemaakt en geweldig rustgevend !

Nieuw jaar

Een gelukkig nieuwjaar ! En de allerbeste wensen, graag, voor iedereen. 

Wat het mij mag brengen ? Eigenlijk wil ik het niet weten, wat het mij zal brengen. Voor het eerst in jaren wil ik niet te ver vooruit kijken. Voor het eerst in jaren ben ik nog niet bezig met plannen. De voorbije jaren lag nu al vast waar een komende reis naartoe zou gaan, wist ik al min of meer hoe het jaar zich zou uitstrekken, waar de kernmomenten ongeveer zouden liggen. Nu is het anders. En dat is goed. Het is soms nog even aanpassen, old habits hé, maar ik kan al veel beter loslaten. Het nieuwe jaar brengt natuurlijk liefst een goede gezondheid mee, zonder dat gegeven wordt al de rest een stuk moeilijker. En verder ... laat maar komen. Ik wil het liefst genieten van momenten. Momenten waarop alles gewoon is wat het is. Momenten waarop verschillende goede dingen samenkomen en waar ik oprecht kan van genieten. Zo mag 2012 zijn. Geen jaar vol van ik-moet-en-men-verwacht. Wel een jaar waarin ik veel mag spinnen van contentement, voila :-)

En voor u wens ik veel van 't zelfde. Niets wat je in de winkel koopt, maar wel datgene waar je stilletjes van droomt. Deal ?