De eerste

En dan moet dat eerste postje er uit natuurlijk, als je een nieuwe blog bent gestart. Een nieuwe jawel, want een oude heb ik ook nog. Zo eentje waar iedereen die ik ken, komt meelezen. En ook wel veel mensen die ik niet ken, dat wist mijn Google Analytics me toch wijs te maken. Wat me trouwens soms een beetje een voos gevoel geeft. Oké, als je schrijft, is het leuk als men je leest. En dat je trouwe lezers kweekt in andere werelddelen, dat geeft het ego-dinges wel een boost. Eventjes dan toch. Want daarna gaat m'n fantasie met me aan de haal. Ik schrijf helemaal niets bijzonders. Niets waar je van achterover valt en al helemaal niets dat een wildvreemde een paar keer zou willen herlezen. Maar toch zit er dan een anonieme lezer ergens op een bergtop in Zuid-Amerika en blijk je vaak bezocht te worden door X uit het Oeralgebergte. En daar ken ik écht niemand, eerlijk waar. Maar zij kennen mij dan wel. Of toch een klein beetje. En dat vind ik dan soms wel weer een beetje griezelig ... 

Even "remmend" zijn de mensen IRL, want ik zou me toch soms graag eens gigantisch uitleven, over de lastige kanten van den job bijvoorbeeld, maar dat zou dan weer etisch niet in orde zijn., dat begrijp je wel. Ik ook, maar 't is verdomme lastig, want ik zou het soms toch wreed graag in de groep gooien.
Daarom dus een nieuwe plek, helemaal van mezelf. En van wie hier toevallig passeert. Ik beet de spits er af en 't smaakt naar meer ...