Eerste aanleg

En toen kreeg zij een brief van de rechtbank. 

't Is dat ik dat van mijn leven nog niet heb meegemaakt (ik ben van het type dat zelfs niet graag een parkeerboete lang laat liggen, een watje, I know) dus dat het wat vreemd aanvoelt allemaal. Want ja, wij waren getrouwd. En met volle goesting, ik had me toen echt geen voorstelling kunnen maken van de huidige situatie. Anders zou een mens niet trouwen natuurlijk. En het was zéker niet wat ik in gedachten had toen ik een kind op de wereld zette. Maar het is nu wat het is. En ik heb dat aanvaard, dat is belangrijk, denk ik. Ik ben nogal van de positieve dingen en al. Vooruit, met opgeheven hoofd ! Zo die dinges.

Enfin, het is natuurlijk een proces, van loslaten en zo. Er bestaan veel soorten beschrijvingen van, en meningen over en manieren om ertegenaan te kijken.  Veel theorieën, maar iedereen doet het toch op zijn eigen manier. Maar ik kijk dus vooruit. Ik ben 33 zeg, 't zou al te gek zijn om te denken dat het allemaal de moeite niet is.  Ik ben nog piep (ahum) ! The best is yet to come !! Wat ik volledig zie zitten, want ik heb al veel leutigs gehad, dus laat maar komen. 

Maar er moeten dus wel een aantal zaken officieel geregeld worden, zoals dat hoort.En alles ligt al netjes vast, zonder dat daar een verkeerd woord over viel. Voorbeeldige echt-scheiders, wij, dat wel. De rechtbank moet dat nu bekrachtigen. En zoals dat gaat met de rechtbank, duurt dat vreselijk lang allemaal. Maar nu kreeg ik eindelijk dat aangetekend schrijven. En beeldde ik me in dat de man van het postkantoor mij scheef bekeek, omdat het een enge bruine omslag was, waar "rechtbank van eerste aanleg" op gedrukt stond. Ik zie er wel tegenop, eerlijk gezegd. Maar goed, het moet gebeuren. Volgende week woensdag, eerste verschijning. Vreemd. Maar alweer een stap vooruit, zullen we maar denken.